Iris
Vorig jaar in oktober was ik uitgenodigd om cognac te gaan proeven. Op zich al een heel leuke uitnodiging maar die werd nog leuker toen ik hoorde dat ik ze bij
Rémy Martin in Cognac zelf ging proeven. Bij sommige uitnodigingen hoort gewoon een vreugdedans. Reizen naar Frankrijk en dan nog met de trein, ik stond snel klaar met de valies en een dik boek (waar maar tien pagina's uit gelezen is, het gezelschap was veel te leuk!).
's Morgens in Antwerpen was het al warmer dan een herfstdag normaal beloofd te zijn en toen we in Parijs op de trein richting Angoulème stapten, zat het zomervakantie gevoel er al helemaal in. De stralend blauwe lucht heeft ons de ganse treinrit niet verlaten. Het was al bijna avond toen we in Angoulème aankwamen maar de klok in het station wees nog 22°. Voel je ook al de zindering van een zuiderse vakantiebestemming?
Voor zij die als ik de omtrek van de kaart van Frankrijk wel goed kennen maar als iemand 'Cognac' zegt dat zo niet direct kunnen plaatsen: de Cognac streek ligt zo wat net onder het midden meer naar links richting Atlantische Oceaan. Angoulème is Cognac nog niet helemaal, we moesten nog een uurtje met de auto, tijd genoeg om een glooiend landschap van alle tinten groen en geel in ons op te nemen. Ik hou van Frankrijk, elke keer als ik er ben denk ik 'moet snel terugkomen'.
De zon zat al dicht bij de horizon toen we aankwamen en met de geur van een zomeravond in ons hoofd, werden we hartelijk verwelkomd op de domeinen van Rémy Martin door Alexandre Quintin, Internationale ambassadeur van Rémy Martin. De cocktail die we als welkom kregen was seriously Oh My God.
Cognac + Ginger ale, dat mogen ze mij altijd aanbieden. Die frisse gembersmaak samen met de fruitige maar ook zwoele smaken van de cognac, hemels! Ooit al eens een mojito gemaakt met cognac? Dat is ook zo een ontdekking. Op de Rémy Martin
website vind je al die heerlijke cocktail recepten terug.
Het domein en het huis van Rémy Martin zijn te bezoeken voor iedereen. Wekelijks vinden hier
rondleidingen plaats en na ons bezoek kan ik die alleen van harte aanraden. Voor echte cognac liefhebbers is dit een must, maar voor iedereen die houdt van produkten met geschiedenis en ambacht is het een ervaring om dit te zien. Die avond was het enkel ons gezelschap van vier en het voelde of we op bezoek waren bij een verre neef die ons zijn huis en werk liet zien. Het merk Rémy Martin is er een met geschiedenis en zoals de naam zegt, nog altijd verbonden aan de familie die al sinds 1724, vijf generaties lang, de kunst van het cognac maken beoefent.
Er valt veel te vertellen over het cognac maken, in de eerste zaal waar we binnenkwamen hebben we eerst wat geleerd over de Grande en Petite Champagne. Dit zijn twee streken in de Cognac regio waar druiven worden geteeld. De benaming Champagne heeft niets te maken met de bubbly die we kennen, het wijst enkel op de streek. Om druiven te kweken voor een goeie cognac is het belangrijk dat er veel kalk in de grond zit: de streek van de Grande Champagne, helemaal in het centrum van Cognac en die van de Petite Champagne ernaast, heeft de meest kalkrijke grond. Rémy Martin is het enige cognac huis dat enkel druiven van de Grande en Petite Champagne gebruikt om zijn cognac te maken, je ziet daarom ook op hun etiket de benaming 'Fine Champagne Cognac'.
Cognac wordt gemaakt van eau-de-vie's van zorgvuldig geselecteerde druiven. Van de druiven wordt troebele wijn gemaakt en die wijnen worden tweemaal gedistileerd in een
alambic met koperen vaten. In het eerste vat wordt de wijn opgewarmd en ontstaan er dampen die afgekoeld worden tot een vloeistof wat dan brandewijn is, dit wordt naar het tweede vat geleid waar de tweede distillatie gebeurt en waaruit een eau-de-vie komt. De originele alambics die we bij Rémy Martin gezien hebben zijn indrukwekkend en een staaltje van technisch vernuft. De tweemaal gedistilleerde wijn wordt voor jaren bewaard in houten vaten. Hoe langer bewaard, hoe exclusiever de cognac wordt.
In de zaal hangen ook de vier portretten van de recente maîtres de chai van Rémy Martin: degene die de smaak van de cognac bepaald, de keldermeester. Van druif tot de fles houden zij alles in het oog en bewaken ze de kwaliteit en smaak. Ik had me verwacht aan een chique Franse heer met pochette in het borstzakje van zijn perfecte pak, maar niets is minder waar: de huidige maître de chai is een vrouw,
Pierette Trichet. Ze staat stijlvol maar ook sober op de foto, zonder franjes maar met zo een grote uitstraling. We hebben haar spijtig genoeg niet ontmoet, maar als iemand me zou vragen met wie ik ooit eens aan tafel zou willen zitten, zou zij zeker op het lijstje staan. Drie mannen zijn haar voorgegaan in de titel van maître de chai. Wat een persoonlijkheid moet zij zijn en wat een kennis en vakmanschap moet zij hebben om in die mannenwereld van de likeuren zo een belangrijk en prestigieus huis te leiden.
's Avonds hebben we genoten van een exquis diner in het huis van Rémy Martin. We hebben er verschillende cognacs mogen proeven, maar het moment suprême was toch om als één van de eerste de exclusieve
Centaure de Diamant te mogen proeven. Een cognac zo verfijnd dat het voor 90% gemaakt is met Grande Champagne druiven. De fles ziet er ook uit als een geslepen diamant, een juweel om op tafel te zetten. De smaak is overweldigend, dit is proeven met de ogen toe: aroma's van hazelnoten en citrus met subtiele bloemen noten van jasmijn. In de benaming van deze cognac zit 'centaure': het symbool op de labels van alle Rémy Martin cognacs. De centaure is een figuur uit de Griekse mythologie maar is gekozen om op het label te staan omdat het verwijst naar het astrologisch teken van Paul Rémy Martin, de zoon van Rémy Martin. Hij was boogschutter.
Dag 2 zijn we echt op stap gegaan en hebben we de wijngaarden gezien waar de druiven bijna klaar waren om geplukt te worden (het was eind oktober). Het was de streek van de Grande Champagne en zoals je ziet op de foto hieronder, zit de grond vol met kalk. Zover je kon zien waren er wijngaarden. Iedereen die hier woont heeft wel een job in het cognac proces: van wijnboer tot vatenmakers.
Het bezoek aan de kelders waar de cognac ligt te rijpen was heel bijzonder. Hier liggen honderden vaten van oude naar ouder en oudst. De V.S.O.P (very superior old pale) waarvan de jongste eau-de-vie minstens vier en een half jaar op vaten ligt, de X.O (exceptionally old) die wel vijftig jaar oud kan worden en de Louis XIII met eau-de-vie wijnen van wel honderd jaar oud die in vaten liggen die nog ouder zijn. De geur van geschiedenis wordt dieper naarmate we verder door de kelder stappen, je wordt er bijna tipsy van. Er hangt een sfeer van eerbied voor het produkt en de ambacht. Dit is niet zomaar een hangar vol vaten. De vaten gemaakt van latten kostbaar Limousin eik, zijn al een kunst op zich. Hoe het hout wordt gebogen en de ring van ijzer alles samenhoudt op een manier die al eeuwenoud is, blijft bewonderlijk.
De tweede dag was ook de dag van het proeven, want cognac drink je niet zomaar, je moet het vooral proeven, een smaakbeleving voor neus, mond en keel. We kregen een reeks cognacs van verschillende ouderdom, de XO, een VSOP. Ik heb er toen ook geleerd dat cognac drinken niet enkel meer wordt gedaan als digestif na een copieuse maaltijd maar ook heel goed gaat als aperitief. Ik was verbaasd te zien dat ons een cognac werd aangeboden met enkele ijsblokjes in. Ik had gedacht dat zoiets zeer not done zou geweest zijn voor cognac kenners, maar trends gebeuren ook in de cognac wereld en waar eerder misschien wat op neergekeken werd wordt nu wel aanvaard. Ik kan het alleen maar aanraden, op een zomerse dag een heerlijk maal te beginnen met een
cognac on the rocks. Bij de tasting hoorden ook enkele hapjes die de smaken van de cognac complementeerden: blinis met gerookte zalm, maar ook zoete macarons, dit ga ik zeker thuis ook eens voorschotelen.
Het zijn twee unieke dagen geweest en ik heb nog meer respect voor mensen die op zo een niveau met hun ambacht bezig zijn. Als ik nu een fles met het Centaure symbool zie, zal ik altijd weer terugdenken aan mijn bezoek aan Rémy Martin.
PS un très grand merci ook aan Francine van oona, die de perfecte gastvrouw was!
.jpg)
